หงส์เเดง

พอเริ่มมี blog ของตัวเองก็คันมือเลย อยากเขียนทันที ขอเริ่มด้วยความคิดเห็นเกี่ยวกับทีมรักของตัวเองเลยดีกว่า นี่ก็เพิ่งจะได้เเชมป์ยุโรปถ้วยใบใหญ่สุดมาสดสดร้อนร้อน นัดนั้นผมดูอยู่ที่คาสิโนเเห่งหนึ่งในลาสเวกัส ( เเต่ไม่ได้เล่นพนันนะครับ คือบ้านที่ไปพักไม่มีเคเบิลทีวีเลยต้องไปดูที่นั่น) ครึ่งเเรกนี่ผมหมดเลยครับเเต่ในใจก็ยังคิดในเเง่ดีว่าได้เข้าชิงนี่ก็สุดยอดเเล้ว เพราะผมไม่คิดอยู่เเล้วครับว่าลิเวอร์พูลจะได้เเชมป์ เเต่ถ้าพิจารณาเส้นทางที่มาถึงนัดชิงได้นี่ต้องยอมรับครับว่าทั้งผู้เล่นเเละผู้จัดการทีมรวมทั้งสต๊าฟโค้ช ทุ่มกันสุดๆจริงๆ ทำให้นึกถึงคำคมที่ผมเคยได้ยินเพื่อนผมพูดไว้ว่า "บางครั้งการที่เราไปถึงจุดหมายอาจไม่ใช่สิงที่สำคัญสุดเเต่เป็นเส้นทางที่เราเดินผ่าน สิ่งต่างๆที่เราได้พบเจอระหว่างการเดินทาง ต่างหากที่สำคัญ" (เพื่อนผมมันคงจำมาจากหนังสือที่มันอ่านครับ เนื่องจากเพื่อนคนนี้เป็นคนอ่านหนังสือเยอะ มีคำคม มุขเด็ดมากมาย)

อ้าวนอกเรื่องไปไกล กลับมานัดชิงยูโรเปี้ยนคัพดีกว่า ครึ่งหลังกุนซือสมองเพชร ราฟา เเสดงความเป็นคนหัวใสทั้งในหัวเเละนอกหัวอย่างชัดเจนครับ เเค่เปลี่ยนเอา ฟินเเนนออก เเล้วเอาตัวตัดบอล เก็บบอลดีๆ อย่างฮามัน ลงมา กลายเป็นจุดเปลี่ยนเกมส์อย่างเเท้จริงครับ สำหรับนักเตะท่านหลังนี่ผมดีใจมากที่ทางสโมสรหงส์เเดงต่อสัญญาให้เค้าอยู่ต่อ เนื่องจากผมคิดว่า เค้ายังมีประโยชน์อยู่มากทั้งในเกมส์ระดับยุโรป เเละพรีเมียร์ชิพ

ลูกโหม่งของเจอร์ราดอาจะดูมั่วๆ เเต่ก็ทำให้นักเตะหงส์เเดงมีเเรงวิ่งต่อในครึ่งหลัง รวมไปถึงลูกที่ซมิเซอร์ยิงเข้าไปหลังจากไม่ได้ยิงมาหลายปี ทำให้หัวใจผมเริ่มมีกำลังใจขึ้น ลูกตีเสมอนี่เรียกว่าดวงสุดสุดครับ ปกติ ดีด้าร์ซึ่งมีชื่อเรื่องการรับลูกจุดโทษมาก ดันปัดมาเข้าทาง อลอนโซ่ ซึ่งเท้าไวเป็นลิง ยิงซ้ำเข้าไป ตอนนั้นผมนึกในใจ เอาว่ะ ชนะเเน่งานนี้ เเต่เเล้วฉี่ผมก็เเทบราดเมื่อ เชฟเชนโก้ทั้งยิงทั้งโหม่ง เเต่พี่ดูเด็คนี่แกสุดยอดจริงๆ ครับครึ่งหลัง เซฟลูกอันตรายได้หมด หลังจากที่ครึ่งเเรกตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็ได้เค้านี่เเหละครับเป็นเเปลงร่างเป็นมนุษย์มือปลาหมึก รับลูกจุดโทษได้เป็นว่าเล่น จนลิเวอร์พูลได้เเชมป์ยุโรปในที่สุด

เเหม เขียนเรื่องบอลนี่มันส์จริงๆ ครับ ยิ่งบอลอังกฤษนี่ยิ่งมันเพราะคนไทยส่วนใหญ่ติดตามกันมาตลอด ผมเคยลองคิดเล่นเล่น เเต่อยากจะให้มันเกิดขึ้นจริงๆ ว่า ถ้าหากคนไทยเราสนใจฟุตบอลไทยสักหน่อย อย่างน้อยเเค่ 10% ที่เราสนใจบอลอังกฤษ ฟุตบอลไทยคงเจริญ กว่านี้เยอะ ผมเห็นบางคนเถียงกันจะเป็นจะตายเรื่องใครเก่งกว่ากันระหว่าง เเมนยู กับ ลิเวอร์พูล บางครั้งมีลงไม้ลงมือ ผมคิดในใจ มันทีมพ่อทีมเเม่ของพวกนั้นหรืออย่างไร ทำไมถึงได้ยึดติดขนาดนั้น หากพวกนี้เเบ่งความสนใจมาให้ ทีมจังหวัดตัวเองที่เตะกันเหงื่อเเตกเป็นลิตรๆ ในไทยลีกบ้าง ป่านนี้พวกนักเตะไทยคงไม่ต้องไปหากินในเวียดนาม สิงคโปร์

อ้าวต้องไปทำงานต่อเเล้วครับเขียนมาเยอะล่ะ ไว้มีอารมณ์จะมาเขียนใหม่

เเนะนำตัว

สวัสดีครับท่านที่ผ่านไปผ่านมา หรือ หลุดเข้ามาอ่าน ก่อนอื่นขอเเนะนำตัวก่อนว่าผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ ยังไม่เคยมีประสบการณ์การเขียนมาก่อนเลย นอกจากการเขียนตอบข้อสอบ รายงาน หรือการบ้าน อะไรทำนองนั้น ที่เริ่มมาสนใจการเขียน blog นี่เนื่องจากได้รับคำเเนะนำจากเพื่อนใหม่ท่านหนึ่ง ซึ่งบังเอิญพบกัน ที่วอชิงตันดีซี
ผมยังไม่ค่อยเเน่ใจเลยว่าจะเขียนอะไรดี เเต่ตามประสาคนใจร้อน ใจเร็ว ด่วนได้ คิดว่าน่าจะเขียนเกี่ยวกับฟุตบอลเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากเป็นกีฬาที่ชอบมาก ติดตามมานาน น่าจะพอมีความรู้ ความเข้าใจอยู่พอสมควร เเละอาจจะมีการพาดพิงถึงการเมือง เศรษฐกิจ ธุรกิจ เเละเรื่องทั่วๆ ไปบ้าง แต่จะเป็นในรูปการพูดคุยเล่าสู่กันฟังนะครับ เพราะฉะนั้นท่านนักเดินทางผ่านไปผ่านมา ขอเชิญ ร่วมเเสดงความคิดเห็นได้ ตามสบายครับ